Dag 9: Vrijdag 26 september

De ochtend begonnen met een heerlijk ontbijt van Natia en we konden weer vertrekken naar het busstation. Het is hier koud, ongeveer 2 graden zo vroeg in de morgen in de bergen. De busrit bracht ons naar Tbilisi en in deze 2 uur durende rit was vooral Marleen erg blij met de stinkende Georgiër naast haar, maar ja het uitzicht was prima. In Tbilisi even overstappen naar een ander busje, althans dat was het plan, maar toch maar een taxi genomen omdat we dan meteen konden vertrekken. Taxi’s zijn gelukkig ook niet zo duur hier. Na een twee uur durende rit komen we aan in Sighnagi, wat hier symbool staat voor de stad van de liefde. Het Venetië van Georgië, in de wijnregio Kakheti. Nog niet 20 seconden uit de taxi en we worden aangesproken door een oud lief vrouwtje die een hostel heeft met een losse kamer, dus we nemen deze direct aan. Deze mevrouw, Dodo genaamd, is echt het type oma die je al lang niet meer hebt gezien. Uiteraard krijgen we wijn aangeboden om te proeven (en te kopen). Na de wijn en het relaxen zijn we het dorpje doorgelopen, het uitzicht over de wijngebieden bekijken en wat souvenirs en kruiden kopen op een marktje. Hierna lekker uit eten gegaan in een restaurantje wat Dodo ons had geadviseerd. We hadden net afgerekend, wat in ons dagboek geschreven en wilden naar huis, totdat we opeens in een ander zaaltje allemaal herrie hoorde van muziek en feestende mensen die ons graag uitnodigden om hen te vergezellen. Het was een groep van circa 20 Georgiërs van 25 a 30 jaar oud en Georgiërs zijn zoals bekend gastvrij. Ook deze keer moesten we meekomen, samen drinken, samen eten, samen dansen met het grootste probleem: niemand van hen sprak ook maar een woord Engels. Maar ja, wat maakt dat uit als je lol hebt samen. Er waren ook muzikanten aan het spelen en het werd een dolle boel. We hebben toch maar wel besloten om op tijd naar Dodo te gaan, om ons zelf te sparen voor de volgende dag: de wijnroute.

Dag 10: Zaterdag 27 september

De volgende morgen wakker geworden zonder kater (Georgische wijn is echt goed blijkbaar). Na het ontbijt van Dodo komt onze chauffeur ons ophalen. We beginnen bij een wijnmuseum in een dorpje bij Telavi. Hier zijn we de eerste gasten en helaas wederom geen Engels sprekende gids, maar de man des huizes doet zijn uiterste best om met het Russisch wat Geert een beetje kan begrijpen en de rest handen en voeten uit te leggen wat ze allemaal daar hebben liggen. Het bleek een van de oudste wijnmarkten te zijn. Wijn wordt al eeuwen en eeuwen namelijk hier gemaakt. In Georgië zegt men de oudste wijnregio ter wereld te zijn. Hierna uiteraard de wijn proeven en dat is altijd een heerlijk moment van de dag. Ook om 10:45 in de ochtend. Na een uurtje of wat gaan we verder naar de grootste wijnopslagplaats van Georgië. Dit is voor een gedeelte een museum in tunnels in de bergen. Er liggen daar 7,7 kilometer aan tunnels allemaal voor één doel: wijn opslaan. We hadden hier een gids die ons goed uit kon leggen wat het grote verschil is tussen de Georgische methode van wijn maken en de Europese methode. Georgische wijn wordt in stenen vaten in de grond gemaakt van de hele druif, terwijl in de Europese wijnen alleen het sap wordt gebruikt en een klein deel van de schillen bij de rode wijnen. Hierdoor is Georgische wijn altijd droog en kan Europese wijn ook zoet zijn. Georgische witte wijn is dan ook niet wit van kleur maar meer geel-bruin. Ook hier mochten we uiteraard proeven en met een kaasje, een broodje en wat fruit is het goed toeven in de tunnels. De derde stop was een wijnfabriek waar we het hele terrein werden rondgeleid. Het is nu vol het oogstseizoen dus er was volle bedrijvigheid. Ook hier werden we voorgelicht over het hele proces en mochten we zelf ook een keer door de klei-potten roeren van 2000 liter. Hierna ook weer even proeven (waarom niet) en hierna werden we weer door onze chauffeur naar Dodo gebracht. De rit zelf was zo voorbij, want je slaapt heerlijk na de wijntjes. Bij Dodo even heerlijk op het balkon zitten was het plan, maar opeens wordt het druk bij Dodo. Ongeveer 15 Georgische studenten plus chauffeur van de Medische Faculteit van de Universiteit van Kutaisi komen binnen. Zij hebben een uitje van de opleiding en logeren ook bij Dodo. Hier waren we even niet op voorbereid, maar ja, wat zegt de Georgische gastvrijheid: we worden uiteraard mee aan tafel gevraagd bij het eten, bij het drinken van wijn en Chacha (soort Raki maar dan Georgische stijl) en we gaan weer gewoon door met de flow van de middag en feesten met hen door tot in de vroege uurtjes. Hierbij was een heel lief klein meisje die het leuk vond om alles te vertalen naar het Engels zodat we ook echt begrepen wat ze aan het doen waren. Veel toasten op familie, broers, zussen, op het Georgische volk, op ons, op de gastvrijheid, etc. etc. Wat zingen en muziek maken hoort er ook bij en we doen vrolijk mee. Wijnregio Kakheti is een top bestemming!

Dag 11: Zondag 28 september

Vandaag is het opstaan vooral voor Marleen wat zwaarder, maar ’s avonds een vrouw ’s ochtends een vrouw. Na een ontbijt (vooral voor Geert en Marleen nam een doggybag mee) vertrokken met dezelfde chauffeur en bagage naar een mooi klooster (Bodbe) wat in de buurt lag van Sighnagi. Hier lekker rondgekeken en ook de trap genomen naar beneden naar het Heilige Water. Nergens stond dat het een flinke afdaling zou zijn, maar we gingen hem aan. Uiteindelijk bleek het een trap te zijn van maar liefst 700 treden die we daarna ook weer omhoog moesten. Maar ja, wel heerlijk sporten op deze manier. Hierna verder gereden naar een ander klooster: David Gareja op de Georgische/Azerbeidzjaanse grens. Dit is een klooster op een prachtige locatie in de bergen, half uitgehakt in de stenen. De kleuren van de omgeving zijn adembenemend, rood, blauw, grijs, bruin, geel en groen. Hierna weer verder gereden naar Tbilisi want het plan voor vandaag is de trein nemen naar Armenië vanaf station Tbilisi Centraal. We hadden nog een paar uurtjes over in Tbilisi, dus zijn naar een restaurantje gegaan met goede WiFi zodat we onze tijd door konden komen met beetje internetten, Heerenveen – PSV kijken op de mobiel (helaas nederlaag) en daarna de trein in. Om 22:16 vertrekt de trein, deze keer een heel oude trein recht uit de jaren 50, maar wel met een heerlijk bedje, met een hele vriendelijke Provodnitsa (stewardess van de trein) en een heerlijke rit naar Yerevan. Hierbij wel twee grenscontroles waardoor de nacht kort werd, maar ja, wat maakt het uit op vakantie.